Guatemala part one
Blijf op de hoogte en volg Wanda en Niels
15 Maart 2013 | Guatemala, Quetzaltenango
In totaal hebben we zo'n drie weken in het familiehotel in San Pedro gezeten. Wanda die drie weken les heeft gehad spreekt bijna vloeiend spaans en kent alle 17 vervoegingen van de werkwoorden. Niels stuntelt zich na twee weken les een beetje door de taal.., si senor. Aan het eind van onze lessen zijn we met alle docenten van de school naar de carnaval in Mezatenango gegaan. Veel carnaval was er niet te zien maar de docenten hadden de grootste lol in de botsauto's, het piratenschip en de holliebollie-draaimachine waar ze allemaal voor het eerst in hun leven inzaten.
In onze mooie grote kamer hadden we Nerderlands voetbal op de tv en veel films en crime-series. Een keer in de week was er een pubquiz waar we onder het genot van een biertje aan meededen. Alles was er zo lekker goedkoop dat we ons te buiten gingen aan al het lekkere eten en drinken dat we konden vinden. Met de familie konden we het prima vinden en hebben we de verjaardag van de oudste zoon gevierd. De hele familie met alle ooms en tantes was er om te barbequen en de jarige job werd traditiegetrouw met zijn gezicht in de taart geduwd.
Ondertussen hadden we in San Pedro een Nederlands stel ontmoet die al geruime tijd het voor hun benauwde Nederland zijn ontvlucht. Ze hebben een huis gebouwd in het dorpje naast San Pedro en wonen relaxt met hun biertjes en jointjes te genieten van het leven. Twee keer per week bakken ze heerlijke bruine broodjes die ze dan verkopen aan de voornamelijk Westerse bewoners van het dorpje. Ondertussen helpen ze zo af en toe een familie met het bouwen van een huis. Niels is nog een dag met de man naar hun nieuwste project in het dropje Palestina gegaan. Dan zie pas echt hoe arm het is in Guatemala. De miniscule huisjes bestaan alleen uit stenen, golfplaat en houten planken als bed. Ze eten wat tortillas met zout en heel af en toe hebben ze wat groente om te eten. Werk is er amper en als er ergens werk is, wordt niet gevraagd hoeveel ze verdienen, ze zijn al lang blij als ze iets krijgen. Elke cent is een plus. Familieleden werken in de hoofdstad voor Diesel of Levi's. Dagen van 15 uur waar ze broekzakken naaien in onze spijkerbroeken en de knopen er aan zetten. Na 12 dagen werken zijn ze 2 dagen vrij, reizen ze 6 uur heen en 6 uur terug om de familie te zien en hebben ze in totaal 40 euro verdiend.
Dit alles terwijl de banken in Guatemala folders verspreiden met prachtige foto's van auto's, computers, koelkasten, telefoons en zelfs schoenen die je op afbetaling kan kopen. Voor 15 jaar hoef je elke maand maar een klein bedrag te betalen en daar vallen de mensen voor. De enige garantie die je de bank hoeft te geven is een afschrift van de energierekening als bewijs dat je op tijd betaald. Veelal is de aangeschafte waar ruim binnen die 15 jaar versleten terwijl je nog wel met je schuld zit. Gelukkig kunnen ze wel weer wat nieuws op afbetaling kopen... Zo loopt het allemaal op en storten hele families zich in de financiele malaise. Daarnaast is er al een aantal jaren een koffieschimmel actief die inmiddels zoveel schade heeft aangericht dat zo'n 70% van de oogst verdwijnt. De overheid heeft te weinig ondernomen zodat er voor een groot gedeelte van de koffieboeren niets anders opzit als de planten afzagen en opnieuw beginnen. Een gigantische klap voor het toch al zo arme Guatemala. Een tip voor de mensen in Nederland, ga maar vast hamsteren in de koffie want ze verwachten dat de prijs ontzettend gaat stijgen.. en als je dat doet haal ook een zakje voor ons, de beste koffie exporteren ze hier en wij drinken al maanden theefe (cafe die meer op thee lijkt).
Voor ons was drie weken San Pedro genoeg. We hebben een bus naar Quetzaltenango (Xela) genomen om vanuit die plaats een 6-daagse trekking te doen met een organisatie die Quetzaltrekkers heet. Deze organisatie bestaat geheel uit vrijwilligers. Het geld dat ze verdienen gaat direct naar de goeie doelen die ze steunen. In eerste instantie leek ons dat ook wel wat maar de verplichte drie maanden werken schrok ons toch wat af. Daarnaast zal het Spaans van een van ons net niet voldoende zijn.. no senor.We mochten eindelijk weer met onze grote backpacks op lopen en dat voelde goed. In een groep van 12 wandelaars en 3 gidsen gingen we op pad. Het bleek weer eens dat we in Guatemala een juiste keuze hadden gemaakt. Prachtige afwisselende landschappen, kleurrijke dorpjes en vriendelijke mensen. We sliepen vaak met z'n allen bij families, aten soms bij ze en aten soms de meegebrachte lunch van Quetzaltrekkers. Ook mochten we twee avonden gebruik maken van een locale temascal (sauna) van een familie. Zoiets moeten wij later ook maar in de tuin bouwen. Gewoon een soort grote, lemen pizzaoven waar je wat hout in stookt en warm water over je heengiet. De tocht ging van Nebaj naar Todos Santos waarbij dit laatste dorpje een dorp apart is. Alle inwoners hebben dezelfde kleurrijke outfit. Mannen een roodwitte broek, gekleurde blouse met grote kraag en hoed en vrouwen hun geweven gekleurde rokken en blouses. Het dorp heeft veel last van alcoholmisbruik en is daarom officieel drooggelegd. Dit voorkomt echter niet de dronken mannen op straat 's avonds en het nachtelijk geluid in de kamer naast ons van een dronken man die zijn vrouw mishandeld. Ik blijf het een rare term vinden, 'huiselijk geweld', het klinkt zo gezellig.
Inmiddels zijn we begonnen met onze eerste vrijwillersbaan. Misschien dat het straks wat makkelijker is om te schakelen naar echt werk in Nederland ;). Ongeveer 10km van Xela werken we bij een herbossingsproject met de naam "Chico Mendez". Veel boeren uit de regio zoeken steeds meer landbouwgrond op de flanken van de bergen. Ze kappen de bomen, maken het land egaal en verbouwen mais. Het gevolg is dat de bossen in een rap tempo verdwijnen en er veel erosie en landverschuivingen ontstaan. Het project kweekt nieuwe bomen en plant deze vervolgens op hellingen en bovenop de bergen. Onze bezigheden bestaan uit tuintjes maken, zaden verzamelen, compost zoeken in het bos, aarde mengen, zaden planten en wortels knippen. Inmiddels hebben we de toekomst van de gehele regio veilig gesteld door de zaadjes te zaaien die uiteindelijk tot 20 tot 30 duizend nieuwe cyprusbomen zullen uitgroeien. Hoezo goed bezig... Uiteindelijk zullen de bomen geplant worden maar of we het binnen onze twee weken gaan meemaken is de vraag. Na afloop van een dag werken krijgen we een ketel warm water waarmee we het stof van ons lichaam kunnen spoelen maar niet voordat we de kippen uit de badplaats hebben gejaagd. Stromend water doen ze verder niet aan.
We wonen in een klein kamertje bij de familie. We hebben een tweepersoons onderkant van een boxspring als bed. Het lijkt er op dat ze de matras zijn vergeten maar na twee nachten merk je er niets meer van en slaapt het net zo lekker als een nieuwe Auping matras met rechts-afgestelde-binnenvering. Drie keer per dag krijgen we een warme maaltijd die vooral bestaat uit rijst, mais, bonen en soep. Vooral met mais kunnen ze alles. We drinken maisthee en eten maistortillas en maisballetjes. Brood hebben we nog niet voorbij zien komen maar echte Guatemalese delicatesses als koeienpoot-bloemkool-soep al wel.
Dan nog even dit. We waren verbaasd en lichtelijk ontroerd door de vele reacties op het stukje van de vorige keer waar Wanda een hond uit de vulkaan redt. Er stond volgens ons toch echt "(not so) true story"...
In onze mooie grote kamer hadden we Nerderlands voetbal op de tv en veel films en crime-series. Een keer in de week was er een pubquiz waar we onder het genot van een biertje aan meededen. Alles was er zo lekker goedkoop dat we ons te buiten gingen aan al het lekkere eten en drinken dat we konden vinden. Met de familie konden we het prima vinden en hebben we de verjaardag van de oudste zoon gevierd. De hele familie met alle ooms en tantes was er om te barbequen en de jarige job werd traditiegetrouw met zijn gezicht in de taart geduwd.
Ondertussen hadden we in San Pedro een Nederlands stel ontmoet die al geruime tijd het voor hun benauwde Nederland zijn ontvlucht. Ze hebben een huis gebouwd in het dorpje naast San Pedro en wonen relaxt met hun biertjes en jointjes te genieten van het leven. Twee keer per week bakken ze heerlijke bruine broodjes die ze dan verkopen aan de voornamelijk Westerse bewoners van het dorpje. Ondertussen helpen ze zo af en toe een familie met het bouwen van een huis. Niels is nog een dag met de man naar hun nieuwste project in het dropje Palestina gegaan. Dan zie pas echt hoe arm het is in Guatemala. De miniscule huisjes bestaan alleen uit stenen, golfplaat en houten planken als bed. Ze eten wat tortillas met zout en heel af en toe hebben ze wat groente om te eten. Werk is er amper en als er ergens werk is, wordt niet gevraagd hoeveel ze verdienen, ze zijn al lang blij als ze iets krijgen. Elke cent is een plus. Familieleden werken in de hoofdstad voor Diesel of Levi's. Dagen van 15 uur waar ze broekzakken naaien in onze spijkerbroeken en de knopen er aan zetten. Na 12 dagen werken zijn ze 2 dagen vrij, reizen ze 6 uur heen en 6 uur terug om de familie te zien en hebben ze in totaal 40 euro verdiend.
Dit alles terwijl de banken in Guatemala folders verspreiden met prachtige foto's van auto's, computers, koelkasten, telefoons en zelfs schoenen die je op afbetaling kan kopen. Voor 15 jaar hoef je elke maand maar een klein bedrag te betalen en daar vallen de mensen voor. De enige garantie die je de bank hoeft te geven is een afschrift van de energierekening als bewijs dat je op tijd betaald. Veelal is de aangeschafte waar ruim binnen die 15 jaar versleten terwijl je nog wel met je schuld zit. Gelukkig kunnen ze wel weer wat nieuws op afbetaling kopen... Zo loopt het allemaal op en storten hele families zich in de financiele malaise. Daarnaast is er al een aantal jaren een koffieschimmel actief die inmiddels zoveel schade heeft aangericht dat zo'n 70% van de oogst verdwijnt. De overheid heeft te weinig ondernomen zodat er voor een groot gedeelte van de koffieboeren niets anders opzit als de planten afzagen en opnieuw beginnen. Een gigantische klap voor het toch al zo arme Guatemala. Een tip voor de mensen in Nederland, ga maar vast hamsteren in de koffie want ze verwachten dat de prijs ontzettend gaat stijgen.. en als je dat doet haal ook een zakje voor ons, de beste koffie exporteren ze hier en wij drinken al maanden theefe (cafe die meer op thee lijkt).
Voor ons was drie weken San Pedro genoeg. We hebben een bus naar Quetzaltenango (Xela) genomen om vanuit die plaats een 6-daagse trekking te doen met een organisatie die Quetzaltrekkers heet. Deze organisatie bestaat geheel uit vrijwilligers. Het geld dat ze verdienen gaat direct naar de goeie doelen die ze steunen. In eerste instantie leek ons dat ook wel wat maar de verplichte drie maanden werken schrok ons toch wat af. Daarnaast zal het Spaans van een van ons net niet voldoende zijn.. no senor.We mochten eindelijk weer met onze grote backpacks op lopen en dat voelde goed. In een groep van 12 wandelaars en 3 gidsen gingen we op pad. Het bleek weer eens dat we in Guatemala een juiste keuze hadden gemaakt. Prachtige afwisselende landschappen, kleurrijke dorpjes en vriendelijke mensen. We sliepen vaak met z'n allen bij families, aten soms bij ze en aten soms de meegebrachte lunch van Quetzaltrekkers. Ook mochten we twee avonden gebruik maken van een locale temascal (sauna) van een familie. Zoiets moeten wij later ook maar in de tuin bouwen. Gewoon een soort grote, lemen pizzaoven waar je wat hout in stookt en warm water over je heengiet. De tocht ging van Nebaj naar Todos Santos waarbij dit laatste dorpje een dorp apart is. Alle inwoners hebben dezelfde kleurrijke outfit. Mannen een roodwitte broek, gekleurde blouse met grote kraag en hoed en vrouwen hun geweven gekleurde rokken en blouses. Het dorp heeft veel last van alcoholmisbruik en is daarom officieel drooggelegd. Dit voorkomt echter niet de dronken mannen op straat 's avonds en het nachtelijk geluid in de kamer naast ons van een dronken man die zijn vrouw mishandeld. Ik blijf het een rare term vinden, 'huiselijk geweld', het klinkt zo gezellig.
Inmiddels zijn we begonnen met onze eerste vrijwillersbaan. Misschien dat het straks wat makkelijker is om te schakelen naar echt werk in Nederland ;). Ongeveer 10km van Xela werken we bij een herbossingsproject met de naam "Chico Mendez". Veel boeren uit de regio zoeken steeds meer landbouwgrond op de flanken van de bergen. Ze kappen de bomen, maken het land egaal en verbouwen mais. Het gevolg is dat de bossen in een rap tempo verdwijnen en er veel erosie en landverschuivingen ontstaan. Het project kweekt nieuwe bomen en plant deze vervolgens op hellingen en bovenop de bergen. Onze bezigheden bestaan uit tuintjes maken, zaden verzamelen, compost zoeken in het bos, aarde mengen, zaden planten en wortels knippen. Inmiddels hebben we de toekomst van de gehele regio veilig gesteld door de zaadjes te zaaien die uiteindelijk tot 20 tot 30 duizend nieuwe cyprusbomen zullen uitgroeien. Hoezo goed bezig... Uiteindelijk zullen de bomen geplant worden maar of we het binnen onze twee weken gaan meemaken is de vraag. Na afloop van een dag werken krijgen we een ketel warm water waarmee we het stof van ons lichaam kunnen spoelen maar niet voordat we de kippen uit de badplaats hebben gejaagd. Stromend water doen ze verder niet aan.
We wonen in een klein kamertje bij de familie. We hebben een tweepersoons onderkant van een boxspring als bed. Het lijkt er op dat ze de matras zijn vergeten maar na twee nachten merk je er niets meer van en slaapt het net zo lekker als een nieuwe Auping matras met rechts-afgestelde-binnenvering. Drie keer per dag krijgen we een warme maaltijd die vooral bestaat uit rijst, mais, bonen en soep. Vooral met mais kunnen ze alles. We drinken maisthee en eten maistortillas en maisballetjes. Brood hebben we nog niet voorbij zien komen maar echte Guatemalese delicatesses als koeienpoot-bloemkool-soep al wel.
Dan nog even dit. We waren verbaasd en lichtelijk ontroerd door de vele reacties op het stukje van de vorige keer waar Wanda een hond uit de vulkaan redt. Er stond volgens ons toch echt "(not so) true story"...
-
15 Maart 2013 - 17:32
Stefan :
Dag lieve vrienden,
Zit ik zomaar in de trein vanuit m'n werk naar huis, word ik overladen met al het pracht en praal vanuit de andere kant van de wereld. :) De avonturen worden er niet minder om. Ik kan me overigens goed voorstellen dat Si Señor het enige is wat valt uit te brengen. Mits ze een pilsje aanbieden natuurlijk. :)
Dikke kussen Stefan -
15 Maart 2013 - 19:08
Tante Lin:
Hey Lieverds,
had ik oma beloofd om haar na het verhaal de foto's te laten zien, zie ik er maar 1 :(
Zien we Niels lekker in de zon aan het werk, hebben wij de kachel hoog aan en buiten sneeuwt het en dat in maart!!
Geniet er maar van want we zijn de dagen aan het aftellen.
Dikke kuzz tante Lin en een knuffel en een kus van Oma -
16 Maart 2013 - 08:01
Rubinho:
Helden, wat doen jullie het goed! Het land klinkt als een sprookje maar dan wel een met scherpe randjes. Hoop jullie snel te spreken, we skypen nog een beetje langs elkaar heen. Ook vandaag hou ik de skype weer in de gaten. Tot snel! -
16 Maart 2013 - 15:29
Lotte:
Wauw wauw wauw. Wat een pracht en praal. Gister stond er nog maar een foto op, nu welgeteld 25. Geduld loont blijkbaar. Weer een nieuwe fase in jullie reis, klinkt alsof jullie je goed onderdompelen in authentiek Guatamala. Soms ben ik zelfs even jaloers, wat heel gek is als ik realiseer waar ik zelf zit haha. Mijn laatste daagjes, voor jullie nog een paar maandjes te gaan. Keep up the good work! Dikke kus! -
17 Maart 2013 - 19:08
Frits En Shirley:
Hoi Wanda en Niels,
Leuke foto's (met de bijbehorende opmerkingen) en weer zo'n goed geschreven verhaal! Het is fijn om te zien hoe jullie ervan genieten.
Wat een heel bijzondere ervaring om zo'n vulkaanuitbarsting van zo dichtbij mee te maken.
Het vrijwilligerswerk ziet er behoorlijk zwaar uit, in de zon, met een kruiwagen vol zand ect. Petje af!
We verheugen ons op het weerzien!
Dikke kus en liefs, -
17 Maart 2013 - 19:59
Greetje:
Was weer een bijzonder verslag. De foto van Wanda op de vulkaan is er een om te gaan schilderen! Prachtig.
Nog een mooie voortzetting van jullie reis!
Liefs tante Greet. -
18 Maart 2013 - 08:01
Sonja:
Wat een mooie reis maken jullie toch..nu ik voorzichtig aan plannen aan het maken ben zijn jullie wel een grote inspiratiebron voor mij hoor! Wan, ik heb trouwens je kadootje op de verjaardag van Nadet laten zien en iedereen was zo enthousiast alleen maar lof voor jou en heelheel veel trots van mij :) Geniet er nog maar even van, over 57 nachtjes zijn jullie weer thuis (en stiekem ben ik al wel een beetje aan het aftellen, al gun ik jullie natuurlijk de wereld :))
Heelheel veel liefs en veel plezier! para rápidamente!
XXX -
19 Maart 2013 - 20:54
Emma:
Top verhaal! Met even mooie foto's.
Jaloers hoe jullie uitzicht is op de vroege morgen.
Enjoy en tot snel!!
Xx -
20 Maart 2013 - 12:11
Nadet:
Ik zit nu weer te genieten van julie belevenissen het is 20maart en het SNEEUWT volop niet te geloven.
Vooral jullie natuurlijke foto's van oa het kind, oudere vrouw
en de moeder met het kindje op haar rug vind ik bijzonder treffend.
Ben benieuwd hoe jullie huis en tuin er later uitziet met de vele ideeen die je tijden deze reis opdoet.
XX Nadet -
08 April 2013 - 12:08
Attie:
Wauw wat een verhalen en prachtige foto's! ontzettend jaloers hier :) geniet er nog even van!
liefs, Attie -
14 April 2013 - 12:55
Ineke:
Hallo Wanda en Niels,
Wat heerlijk om jullie verslagen weer te lezen. Heel veel genieten nog, want de tocht terug is nabij.
Wel geweldig wat jullie allemaal nog meemaken en fotograferen.
liefs Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
