China part two
Blijf op de hoogte en volg Wanda en Niels
25 Juli 2012 | China, Peking
Nadat we alle hoogtepunten van Beijing hadden gezien hebben we de trein naar Xining genomen. Van deur tot deur 38 uur. Eigenlijk wilden we die kant op om een paar dagen te hiken op een heilige Tibetaanse berg. De 1500 euro voor 4 dagen was iets aan de hoge kant. Daarom hebben we wat campingequipement gehuurd en zijn we met een door de travelagent getekend kaartje zelf 3 dagen gaan trekken. Het waren geen lichtgewicht spullen dus met 15kg op de rug berg op, berg af was even wennen. Helemaal toen we met de taxi ergens waren afgezet en er alleen mist te zien was. Na een eerste verkeerde afdaling vonden we gelukkig de getekende berg op ons A4tje en vanaf toen was het goed. Helemaal alleen in prachtige bergen en in de dorpjes vriendelijke Chinezen. Op de mooiste plek zetten we de tent neer om ons avondmaaltje te bereiden. De derde dag kwamen we in het dorpje aan vanwaar we terug moesten liften. Daar bleek net een Tibetaans feest aan de gang en er werd wel even vreemd gekeken toen we het terrein opliepen. We denken dat het vooral lag aan de rood verbrande kop van Niels. Terugliften bleek een eitje. We zaten net lekker in de laadbak toen we stopten voor een picknick. Alles kwam te voorschijn en het enige wat we hoefden te doen was vriendelijk lachen voor de foto's. Iets wat hier in China ons betalingsmiddel is geworden. Eten, liften, hulp, alles betalen we met een foto van ons met Chinezen.
Vanuit Xining zijn we verder naar beneden gereden. De volgende stop was Xiahe een Tibetaans dorpje met een klooster met ruim 2000 monniken en nonnen. Daar hebben we samen met 3 vrolijke nonnen het pelgrimspad gelopen. We dachten dat de echte bhoedisten wat aan de serieuze kant waren maar deze dames hadden er behoorlijk wat lol in. De volgende dag hadden we een busticket naar Langmusi een zowaar nog kleiner dorpje. En ook daar weer wandelen he. De tweede dag hadden we zelf een tochtje bedacht door twee officiele tochten te combineren. Na 8.5 uur omhoog en omlaag en dwars door metershoog struikgewas met een Wanda die niet zo heel lekker te pas was, smaakte het avondeten en biertje als eten in de Libreije. De natuur is ongelovelijk mooi en ongerept in tegenstelling tot de steden.
Eigenlijk is China ook een grote tegenstelling. Steden die uitpuilen van de mensen en de nieuwste en mooiste dingen terwijl buiten de stad hoogstens ergens een tentje of huisje staat waar mensen wonen onder omstandigheden die wij middeleeuws noemen. Iedereen is vriendelijk en behulpzaam terwijl er in Tibetaanse gebieden razzia's worden gehouden en buitenlanders uitgezet worden. Elke straatsteen wordt elk uur schoongeveegd terwijl iedereen rochelt, spuugt en alles weggooid. Goede hikingkaarten zijn moeilijk te vinden terwijl op de Chinese muur een gemarkeerde route aangegeven staat. Alsof je daar verdwaald..
Omdat er vanuit Langmusi geen rechtstreeks bus ging naar het nationaal park wat we wilden bezoeken, besloten we te liften. Nog geen 100 meter van het hostel stopte een auto die ons wel de eerste 100km wilde wegbrengen voor 3 euro. Prima, waren we in ieder geval in de volgende stad. Daar aangekomen stapten we uit de auto om naar het tankstation te lopen voor een volgende lift. Direct een politiewagen achter ons die vroeg of we niet toevallig naar Jiuzhaigou National Park moesten ongeveer 250 km verderop. Dat moesten we dus waren we weer on the road. Onderweg kregen we een lunch in een goed restaurant waar we er achter kwamen dat ze nog wel even langs een ander park moesten. Allemaal prima. Onder het genot van goede groene thee hebben we even gewacht totdat onze politietaxi ons verder kon brengen. Wederom in ruil voor wat foto's met ons.
Het park was een soort sprookjespark, blauwe en groene meren, watervallen van ruim honderd meter breed en besneeuwde bergtoppen die door de wolken niet zichtbaar waren. Wel met zo'n 50 duizend Chinezen per dag maar door de omvang prima te doen. Daarna maar weer op pad. Wanda wilde de panda's zien dus zijn we met de bus naar Chengdu gegaan. Paar dagen rustig doorgebracht in deze zeer relaxte stad met als hoogtepunt de panda's. Van tevoren waren we gewaarschuwd dat ze waarschijnlijk binnen zouden zitten in hun aircokooi omdat het buiten te warm zou zijn. Andere backpackers hadden er eentje buiten gezien die elke keer door een verzorger nat gegooid werd om hem in beweging te krijgen. Wij hadden geluk.. Om 8 uur sharp stonden wij met onze studentkaarten voor de kassa en na wat vertwijfelde blikken konden we voor half geld als een van de eersten naar binnen. Uiteindelijk hebben we tientallen panda's buiten zien spelen, hangen, eten, enz. Allemaal hadden ze iets weg van Sid van IceAge, maffe, bijzondere dieren.
Daarna maar weer verder. De nachttrein gevolgd door een bus duurde bij elkaar 24 uur. Vooral slapen in de trein is lastig. Harde rechtopstoelen bemoeilijken de slaap en te veel luidruchtige of stinkende of luidruchtige, stinkende Chinezen maken het haast onmogelijk. Maar met wat hulp ging alles weer soepel en stonden we in Lijang. Best een bijzonder plaatsje met een prachtige oude binnenstad maar we weten inmiddels niet meer wat echt is en wat ze namaken om toeristen te lokken. Het blijkt dat ze zelfs kunstmatig eieren produceren. Ze zien er net zo uit als gewonen eieren, smaken misschien het zelfde maar zijn gemaakt van chemicalien. Blijkbaar is het goedkoper om vrouwen eieren te laten knutselen dan de kippen het werk te laten doen. Want werken kunnen de Chinezen. We zijn al langs honderden kilometers nieuwe snelweg en rails gekomen, tientalle meters hoog, dwars door bergen en over rivieren. En overal grote nieuwe gebouwen en flats. Bouwen ze allemaal met die kleine handjes..
Na Lijang werd het Shangri La. Een leuk toeristisch plaatsje waar een paar decennia geleden besloten is dat het de plek is uit de 1933 bestseller; Lost Horizon. Of het waar is maakt niemand uit, sindsdien tiert het toerisme welig. Vanuit hier wilden we de Tiger Leaping Gorge gaan lopen. Een tweedaagse hike die als de mooiste van China wordt beschouwd. Wat ons betreft zou dat best kunnen maar het heeft concurrentie ontdekten we later. De bergpaden, door loofbossen bamboebossen en richeltjes lopen op een paar honderd meter boven een kolkende Yangzhi rivier terwijl er regelmatig een waterval naar beneden stort. Heerlijk klimmen en dalen en vaak helemaal alleen in de natuur. Na twee dagen lopen bleek een flinke landslide de weg te dwarsbomen. Over beter gezegd de weg was weg. Ergens 100 meter lager door de rivier meegenomen. Dit komen we overigens constant tegen. Het regenseizoen is bezig en de wegen, die vaak dwars door de bergen gaan hebben het zwaar te voorduren. Overal stenen en rotsen die naar beneden gekomen zijn en vaak hele wegdelen blokkeren. Ook wij maakten mee dat de buschauffeur uitstapte om te kijken hoe hij het beste langs de stenen kon toen een nieuwe lading de bus raakte. Chauffeur in een sprintje terug en in volle vaart dwars over de wegversperring gereden. Tot nog toe hebben we de regen goed weten te omzeilen maar het wolkenpak heeft soms wat invloed op de magistrale vergezichten.
Na deze hike zijn we verder richting de Tibetaanse grens getrokken. Dichterbij konden we niet komen. Vanuit deze plaats (Deqin) konden we weer wandelen en dat hebben we ook 3 dagen gedaan naar een dorpje dat alleen per wandelschoen bereikbaar was. We moeten niet teveel superlatieven gebruiken maar het was weer fantastisch. Wel 3 uurtjes klimmen in het begin door een beetje regenwoudachtig bos maar na de afdaling was het een witte-huisjes-dorpje met koeien en paarden waar ze alles lopend over de bergen moeten krijgen met een uitzicht waar de Alpen jaloers op kunnen zijn. Daar zijn we nog een dag naar een ijsmeer met gletsjer gelopen wat ook weer ruim 8 uur was. De laatste dag waren we zo gemotiveerd dat we de tocht naar de heilige waterval en de terugweg dachten te kunnen combineren. Het kon ook wel maar het was zwoegen als een bejaard trekpaard om weer over de berg te komen waar we 3 dagen eerder vandaan kwamen. Met opgeblazen kuitjes en stinkend kwamen we over de berg waar we een lift naar het dorpje kregen waar onze backpacks stonden te wachten. Na een lange slaap hebben we de slaapbus naar Dali genomen. Naja slaapbus.. het waren wel bedden maar daar kon je alleen als een pizza calzone in slapen terwijl 10cm achter je hoofd een paar Tibetaanse schoenen en voeten lagen te stinken. En het was geen mozzarella wat je rook, waarschijnlijk een nog onondekte Franse kaas... 4 uur 's ochtends in het donker werden we de bus uit gezet. We waren in de buurt van Dali. Even lopen, taxi gevonden, geen vrije kamer dus om 5 uur 's ochtends Happy Feet gekeken in de relaxruimte.. relax..
Nog even een anekdote die we jullie niet willen onthouden:
Na 8 uur hiken kwamen twee Nederlanders langs tibettaanse nomaden tenten, die streng bewaakt werden door nog al opgefuckte honden. De meesten zijn gelukkig aangesnoerd, maar er zijn uitzonderingen. Twee agressieve honden kwamen het duo blaffend tegemoet rennen. Toen ze zagen dat ze rustig verder liepen bleven de honden staan, totdat..........de jongen een harde scheet liet, waardoor ze op de Nederlanders afstormden. Alsof er een oerbron aangeboord werd gromde het meisje al dreigend met een steen. Dit had het beoogde effect. Ze schrok er zelf een beetje van en grinnekend liepen ze samen de laatste kilometers.
True story...
Vanuit Xining zijn we verder naar beneden gereden. De volgende stop was Xiahe een Tibetaans dorpje met een klooster met ruim 2000 monniken en nonnen. Daar hebben we samen met 3 vrolijke nonnen het pelgrimspad gelopen. We dachten dat de echte bhoedisten wat aan de serieuze kant waren maar deze dames hadden er behoorlijk wat lol in. De volgende dag hadden we een busticket naar Langmusi een zowaar nog kleiner dorpje. En ook daar weer wandelen he. De tweede dag hadden we zelf een tochtje bedacht door twee officiele tochten te combineren. Na 8.5 uur omhoog en omlaag en dwars door metershoog struikgewas met een Wanda die niet zo heel lekker te pas was, smaakte het avondeten en biertje als eten in de Libreije. De natuur is ongelovelijk mooi en ongerept in tegenstelling tot de steden.
Eigenlijk is China ook een grote tegenstelling. Steden die uitpuilen van de mensen en de nieuwste en mooiste dingen terwijl buiten de stad hoogstens ergens een tentje of huisje staat waar mensen wonen onder omstandigheden die wij middeleeuws noemen. Iedereen is vriendelijk en behulpzaam terwijl er in Tibetaanse gebieden razzia's worden gehouden en buitenlanders uitgezet worden. Elke straatsteen wordt elk uur schoongeveegd terwijl iedereen rochelt, spuugt en alles weggooid. Goede hikingkaarten zijn moeilijk te vinden terwijl op de Chinese muur een gemarkeerde route aangegeven staat. Alsof je daar verdwaald..
Omdat er vanuit Langmusi geen rechtstreeks bus ging naar het nationaal park wat we wilden bezoeken, besloten we te liften. Nog geen 100 meter van het hostel stopte een auto die ons wel de eerste 100km wilde wegbrengen voor 3 euro. Prima, waren we in ieder geval in de volgende stad. Daar aangekomen stapten we uit de auto om naar het tankstation te lopen voor een volgende lift. Direct een politiewagen achter ons die vroeg of we niet toevallig naar Jiuzhaigou National Park moesten ongeveer 250 km verderop. Dat moesten we dus waren we weer on the road. Onderweg kregen we een lunch in een goed restaurant waar we er achter kwamen dat ze nog wel even langs een ander park moesten. Allemaal prima. Onder het genot van goede groene thee hebben we even gewacht totdat onze politietaxi ons verder kon brengen. Wederom in ruil voor wat foto's met ons.
Het park was een soort sprookjespark, blauwe en groene meren, watervallen van ruim honderd meter breed en besneeuwde bergtoppen die door de wolken niet zichtbaar waren. Wel met zo'n 50 duizend Chinezen per dag maar door de omvang prima te doen. Daarna maar weer op pad. Wanda wilde de panda's zien dus zijn we met de bus naar Chengdu gegaan. Paar dagen rustig doorgebracht in deze zeer relaxte stad met als hoogtepunt de panda's. Van tevoren waren we gewaarschuwd dat ze waarschijnlijk binnen zouden zitten in hun aircokooi omdat het buiten te warm zou zijn. Andere backpackers hadden er eentje buiten gezien die elke keer door een verzorger nat gegooid werd om hem in beweging te krijgen. Wij hadden geluk.. Om 8 uur sharp stonden wij met onze studentkaarten voor de kassa en na wat vertwijfelde blikken konden we voor half geld als een van de eersten naar binnen. Uiteindelijk hebben we tientallen panda's buiten zien spelen, hangen, eten, enz. Allemaal hadden ze iets weg van Sid van IceAge, maffe, bijzondere dieren.
Daarna maar weer verder. De nachttrein gevolgd door een bus duurde bij elkaar 24 uur. Vooral slapen in de trein is lastig. Harde rechtopstoelen bemoeilijken de slaap en te veel luidruchtige of stinkende of luidruchtige, stinkende Chinezen maken het haast onmogelijk. Maar met wat hulp ging alles weer soepel en stonden we in Lijang. Best een bijzonder plaatsje met een prachtige oude binnenstad maar we weten inmiddels niet meer wat echt is en wat ze namaken om toeristen te lokken. Het blijkt dat ze zelfs kunstmatig eieren produceren. Ze zien er net zo uit als gewonen eieren, smaken misschien het zelfde maar zijn gemaakt van chemicalien. Blijkbaar is het goedkoper om vrouwen eieren te laten knutselen dan de kippen het werk te laten doen. Want werken kunnen de Chinezen. We zijn al langs honderden kilometers nieuwe snelweg en rails gekomen, tientalle meters hoog, dwars door bergen en over rivieren. En overal grote nieuwe gebouwen en flats. Bouwen ze allemaal met die kleine handjes..
Na Lijang werd het Shangri La. Een leuk toeristisch plaatsje waar een paar decennia geleden besloten is dat het de plek is uit de 1933 bestseller; Lost Horizon. Of het waar is maakt niemand uit, sindsdien tiert het toerisme welig. Vanuit hier wilden we de Tiger Leaping Gorge gaan lopen. Een tweedaagse hike die als de mooiste van China wordt beschouwd. Wat ons betreft zou dat best kunnen maar het heeft concurrentie ontdekten we later. De bergpaden, door loofbossen bamboebossen en richeltjes lopen op een paar honderd meter boven een kolkende Yangzhi rivier terwijl er regelmatig een waterval naar beneden stort. Heerlijk klimmen en dalen en vaak helemaal alleen in de natuur. Na twee dagen lopen bleek een flinke landslide de weg te dwarsbomen. Over beter gezegd de weg was weg. Ergens 100 meter lager door de rivier meegenomen. Dit komen we overigens constant tegen. Het regenseizoen is bezig en de wegen, die vaak dwars door de bergen gaan hebben het zwaar te voorduren. Overal stenen en rotsen die naar beneden gekomen zijn en vaak hele wegdelen blokkeren. Ook wij maakten mee dat de buschauffeur uitstapte om te kijken hoe hij het beste langs de stenen kon toen een nieuwe lading de bus raakte. Chauffeur in een sprintje terug en in volle vaart dwars over de wegversperring gereden. Tot nog toe hebben we de regen goed weten te omzeilen maar het wolkenpak heeft soms wat invloed op de magistrale vergezichten.
Na deze hike zijn we verder richting de Tibetaanse grens getrokken. Dichterbij konden we niet komen. Vanuit deze plaats (Deqin) konden we weer wandelen en dat hebben we ook 3 dagen gedaan naar een dorpje dat alleen per wandelschoen bereikbaar was. We moeten niet teveel superlatieven gebruiken maar het was weer fantastisch. Wel 3 uurtjes klimmen in het begin door een beetje regenwoudachtig bos maar na de afdaling was het een witte-huisjes-dorpje met koeien en paarden waar ze alles lopend over de bergen moeten krijgen met een uitzicht waar de Alpen jaloers op kunnen zijn. Daar zijn we nog een dag naar een ijsmeer met gletsjer gelopen wat ook weer ruim 8 uur was. De laatste dag waren we zo gemotiveerd dat we de tocht naar de heilige waterval en de terugweg dachten te kunnen combineren. Het kon ook wel maar het was zwoegen als een bejaard trekpaard om weer over de berg te komen waar we 3 dagen eerder vandaan kwamen. Met opgeblazen kuitjes en stinkend kwamen we over de berg waar we een lift naar het dorpje kregen waar onze backpacks stonden te wachten. Na een lange slaap hebben we de slaapbus naar Dali genomen. Naja slaapbus.. het waren wel bedden maar daar kon je alleen als een pizza calzone in slapen terwijl 10cm achter je hoofd een paar Tibetaanse schoenen en voeten lagen te stinken. En het was geen mozzarella wat je rook, waarschijnlijk een nog onondekte Franse kaas... 4 uur 's ochtends in het donker werden we de bus uit gezet. We waren in de buurt van Dali. Even lopen, taxi gevonden, geen vrije kamer dus om 5 uur 's ochtends Happy Feet gekeken in de relaxruimte.. relax..
Nog even een anekdote die we jullie niet willen onthouden:
Na 8 uur hiken kwamen twee Nederlanders langs tibettaanse nomaden tenten, die streng bewaakt werden door nog al opgefuckte honden. De meesten zijn gelukkig aangesnoerd, maar er zijn uitzonderingen. Twee agressieve honden kwamen het duo blaffend tegemoet rennen. Toen ze zagen dat ze rustig verder liepen bleven de honden staan, totdat..........de jongen een harde scheet liet, waardoor ze op de Nederlanders afstormden. Alsof er een oerbron aangeboord werd gromde het meisje al dreigend met een steen. Dit had het beoogde effect. Ze schrok er zelf een beetje van en grinnekend liepen ze samen de laatste kilometers.
True story...
-
25 Juli 2012 - 13:42
Carina:
Jee, jullie hiken wat af zeg! Uit de verhalen op te maken gaat er geen dag voorbij zonder een hike van 8 uur. Maar als ik zo lees wat jullie allemaal zien en meemaken, snap ik dat maar al te goed. Dat verhaal van die franse kazen zou ik slecht trekken na zo'n zware dag -;)
Ik ben benieuwd naar foto's die dit verhaal beeldend maken!
Liefs x -
25 Juli 2012 - 13:47
Carina:
Ah, ik heb de foto's al gevonden. Wow, ze zijn echt prachtig! En nu met eigen ogen de pizza calzone gezien -;)
-
25 Juli 2012 - 14:36
Hans:
Wat een mooie foto tot besluit.Jullie zien er nog allebei goed uit, na al die inspannende en lange trektochten.
Prachtige foto's, wat een natuur. ik heb, als ik dat zo zie, meteen zin om aan te sluiten!
Jullie zullen onderhand een enorme wandelconditie hebben.Zijn de schoenen nog heel?
En het verhaal van die buitenlanders die over de grens gezet worden in Tibet, kan jullie dat ook overkomen?
Bedankt voor jullie info en good luck op jullie verdere reis.
Diny en Hans -
25 Juli 2012 - 14:41
Syl:
Heerlijk verhaal wan en niels!! En het lijkt me super om zoveel te gaan hiken en dan niemand tegen te komen en over gewoon je tent op te zetten :) En nu onderweg naar Nepal?? Geniet ervan in ieder geval!! xx -
25 Juli 2012 - 14:49
Sonja:
Hee! Wat een mooi verhaal weer, had het meeste al wel gehoord maar toch mooi hoe jullie dat telkens weer beschrijven, zowel de stinkkazen als de prachtige vergezichten lijken op die manier voor ons ook heel dichtbij! Heel veel plezier nog samen en hopelijk tot skypes xxx! -
25 Juli 2012 - 17:59
Lotte:
Hola broertje en schoonzusje!
Wat een heerlijk verhaal. Al die hikes klinken behoorlijk avontuurlijk. En zo te horen zijn jullie ook lekker inventief geworden in de ondernemingen zonder al te veel geld kwijt te zijn. Het is bij jullie denk ik wel een stukje premitiever dan bij ons, vooralsnog is het hier allmaal behoorlijk westers. Straks nog even jullie foto's bekijken, want die schijnen prachtig te zijn. Wij gaan Mendoza verkennen! Beso! -
25 Juli 2012 - 18:11
Fris En Shirley:
Hoi lieverds,
We hebben weer met een brede glimlach en vol bewondering jullie verhaal gelezen en de foto's bekeken.
We zijn diep onder de indruk hoe jullie je reis invullen!! GIGANTISCH!!!
Blijf zo genieten!
Groetjes en een dikke kus.
-
25 Juli 2012 - 18:33
Stefan:
Wow... Wat een prachtige foto's. En het verhaal was weer om de vingers bij af te likken. Vooral het sprookjespark sprak mij bijzonder aan :) xx -
25 Juli 2012 - 20:11
Cliff En Karen:
Met veel respect en bewondering hebben we jullie verhalen gelezen en jullie foto's bekeken. Wanneer jullie terug komen dan kun je bij wijze van spreken de Nijmeegse vierdaagse op blote voeten lopen. Voor de Chinezen zijn jullie reuzen daarom willen ze met jullie op de foto, maar misschien moet Niels ook erbij vertellen dat niet alles reuze groot is.
Ps. Bedankt nog voor de tip. We weten nu dat we gewoon een scheet moeten laten als Topsy niet wil komen.
Ni hau Karen en Cliff -
25 Juli 2012 - 20:52
Rubinho:
Het meeste is al gezegd, maar o wat is het genieten van jullie verhalen bij een aangenaam temperatuurtje op het balkon. En laat je niet kisten door die regen, want zoals een Chinese wijsgeer zei; pessimisten lopen altijd in een regenjas; optimisten worden nat. Ik hoop dat jullie je veel nat laten regenen..
Jullie zien er goed uit,het reisgeluk straalt van jullie af. En ik snap heel goed dat je de panda's wou zien Wan. Stel dat die panda ook nog eens zat op de veranda, is dat niet het ultieme, Wanda? Wandel lekker door allebei, want het wonder is niet door de lucht vliegen of op het water lopen, maar te wandelen op de aarde. We spreken elkaar snel. Liefs vanuit DH -
25 Juli 2012 - 21:46
Jacko:
Wederom dank voor het prachtige verslag en de foto's. Echte bikkels met dagmarsen om respect voor te hebben maar met een beloning van schitterende ervaringen die een levenlang mee zullen gaan. Heel veel reisplezier met elkaar en elk mens die je ontmoet op jullie pad. lfs Jacko -
25 Juli 2012 - 21:58
Manon M:
Wowie!! Super verhaal en nog mooiere foto's! heel blij om een close up van jullie beiden te zien. We moeten toch een beetje in de gaten houden of jullie er nog wel goed gezond uit zien. En dat doen jullie:) Keep up the good work! En laat ons de volgende keer niet zo lang wachten op een nieuwe update please :) Xus! -
25 Juli 2012 - 22:57
Tante Lin:
Hoi Lieverds,
De foto's van de panda's zijn zo mooi dat ze niet echt lijken. Wij gaan deze week naar Ice Age 4 in 3D en jullie beleven alles in 4D haha. Geniet er van. Oh ja ik heb een mooie motor gekocht: brult als een leeuw.
Dikke kuzz tante Lin -
26 Juli 2012 - 20:50
Gert En Ettie:
Hallo Wanda en Niels,
Wat weer een prachtige en boeiende verhalen. Ook de foto,s zijnmschitterend. Zo langzamerhand beschikken jullie over een berenconditie denken we. (hoeveel kilo zijn eraf inmiddels?)
We genieten zo mooi mee met jullie. Blijf gezond en blijf genieten.
Tot de volgende keer.
Liefs Gert en ettie -
26 Juli 2012 - 21:13
Alie:
Wauw, mooie verhalen weer! Echt respect voor al die hikes die jullie maken. De foto's zijn prachtig, brings back good memories! Die boeddhisten zijn erg vriendelijk vond ik, mooie mensen om te zien ook. Handig dat jullie als modellen nog wat gedaan krijgen daar ;).
Geniet ervan! Gaan jullie eigenlijk nog naar Everest Basecamp (ofwel in Tibet ofwel in Nepal)?
Liefs, Alie -
28 Juli 2012 - 11:13
Martine:
Jeetje wat een gaaf verslag en wat een super mooie foto's. Wat een extreme conditie moeten jullie wel niet hebben om zoveel te wandelen, berg op en berg af! Respect! Top dat jullie het zo goed naar jullie zin hebben. Lekker genieten en vooral veel ervaringen opdoen. Vet!
Liefs tini -
04 Augustus 2012 - 00:06
Sietse:
Heej Stinkerts, super stoere verhalen, erg gaaf en erg jaloers! En zie dat niels als oplossing voor de klote slaapstoelen in het bagagerek is gekropen. Succes -
14 Augustus 2012 - 00:46
Ineke:
Hallo Wanda en Niels,
Mijn vakantie zit er bijna weer op, maar als ik jullie verhalen lees dan reis ik even mee door Tibet. Wat blijft dat toch leuk!
Geniet nog heel veel van alle gastvrijheid . Veel liefs van mij.
Ineke -
15 Augustus 2012 - 13:16
Mannes:
Nice Nice Nice !! X -
19 Augustus 2012 - 21:44
Wieke:
Wat klinkt dat allemaal geweldig en wat een plaatjes zeg! Aan jullie vrolijke gezichten te zien, genieten jullie en hebben jullie een geweldige tijd samen. Genieten! Liefs -
03 September 2012 - 00:03
Tim,Kaar En Anna:
Ziet er top uit,kanjers!!!
Dank jullie voor de lieve kaart voor onze trouwdag. Was echt prachtig!
Cfc begint woensdag aan het eerste KNVBseizoen in de clubhistorie. Nelis hou de conditie op peil! Bent al een paar kilootjes kwijt als ik de watervalfoto zie. We houden jullie op de hoogte.
Veel plezier jullie en heelhuids weer verder! Goed om jullie zo gelukkig te zien.
Liefs,Kaar Anna en Tim
Ps. Anna begint met stappen!!! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
