Where Nepal meets India

Blijf op de hoogte en volg Wanda en Niels

29 September 2012 | India, Benares

OK, we pakken de virtuele schrijverspen weer op. Ondanks de chaos en drukte op bepaalde plekken is Nepal toch wel het land waar we ons het meest op ons gemak voelen. De oprecht vriendelijke mensen en de beeldschone natuur dragen daar een flinke steen aan bij.
Mogelijk ook omdat we na de trekking onze modus op de relaxstand hebben gezet en daar nog heerlijk in vertoeven. Van Pokhara hebben we dan ook vrij weinig gezien, behalve meerdere kijkjes in de Italiaanse, Indiase, Tibetaanse en Westerse keuken. In onze kamer, net zo groot als ons appartement in Groningen, werd een paar keer per dag ons proviand aangevuld met koekjes, chips en ijsjes. De staalkabels in onze benen zijn we dan ook in een minstens net zo rap tempo aan het inwisselen voor iets zachters... Na Pokhara gingen we naar Kathmandu en verbleven we weer bij Sara en Suraj. Hier hebben we ons Indiavisum geregeld, slechts 3 bezoekjes aan de ambassade was afdoende. Tijdens bezoek nummero 1 werd ons Westers geduld aardig op de proef gesteld. Ondanks dat we een half uur te vroeg waren, zat de wachtruimte al vol. Welgeteld was er 1 balie, die pas een uur later openging. Na 20 minuten was klant 1 geholpen. Klant 2 stond bijna een uur te wachten, omdat de ambassademeneer aan het bellen was met een vriend. Na een half uur uitte klant 2 haar ergernis, waarna de ambassademeneer naar een andere ruimte vertrok om rustig z'n telefoongesprek af te ronden. Vervolgens kwam er een groep Nepalezen binnen, zonder nummertje, die eerst mochten. En daar zitten we dan met ons goede gedrag met een inmiddels verkreukeld nummertje 34 en 35...
Toen we eenmaal ons visum hadden en goed afscheid hadden genomen van Suraj en Sara vertrokken we richting Bardia national park. Met de nodige instructies van Suraj z'n familie gingen we op pad. 1. De busreis zou 15 uur duren en we moesten voor de veiligheid in het midden zitten. 2. De kans op een ongeluk zou kleiner zijn als er een grote masculine man van minstens 35 jaar achter het stuur zit. 3. Mocht er een neushoorn achter je aanzitten, ren dan zigzaggend weg terwijl je je shirt uittrekt en op de grond gooit om de neushoorn af te leiden. Probeer vervolgens in een boom te klimmen. 4. De boom en het uittrekken van het shirt, moet natuurlijk wel goed getimed worden. Als busbestuurders hadden we in plaats van 1, twee grote masculine mannen, die elkaar afwisselde, dus daar konden we gerust op zijn... Onze benen zaten helaas wel zo klem dat we niet tot nauwelijks konden slapen en het 2 dagen duurde voordat de zwelling een beetje weggetrokken was. Tevens waren er onderweg 3 heftige verkeersongelukken, die het verkeer een aantal uren ophield en zijn we vervolgens 2 keer gestopt vanwege een lekke band. Tot slot hebben de twee masculine busbestuurders ons na 24 uur afgezet in het verkeerde dorp. Gelukkig was Mr B., de lodge-eigenaar in Bardia, zo vriendelijk om ons met z'n jeep op te halen. Mr. B. runt zijn lodge samen met zijn gezin in het midden van de jungle en is de meest lieve man die we hier tegen zijn gekomen. Een prachtige, serene plek, waar je 's avonds omringt wordt door dierengeluiden en vuurvliegjes, terwijl de melkweg en de sterren boven je schitteren. Zowel lopend als met een raft hebben we geprobeerd, tijgers, olifanten en neushoorns te spotten. Vooral het lopen door de jungle zorgt voor een gezonde dosis adrenaline. Door de monsoon is het gras soms wel 5 meter hoog, waardoor je het risico loopt dat je te dicht bij deze dieren in de buurt komt. Gelukkig hebben wij de neushoorns op gepaste afstand kunnen observeren. En hebben we meegekregen hoe een hert gedood werd door een python. Een zwemmend wild varken was trouwens voor ons ook wel vernieuwend. In een dorp 5 km verder op hadden ze wat minder geluk, toen 16 huizen 's nachts verwoest werden door 25 agressieve, wilde olifanten. De mensen konden nog net op tijd de jungle in vluchten. Daarnaast was de rivier zo hoog dat niemand erover kon. Voor ons was het geen ramp om een tijdje niet uit ons paradijsje weg te kunnen. Na een paar dagen prachtig weer konden we de rivier over en pakten we ons boeltje weer in. Een weekje jungle zorgt er wel voor dat ons boeltje een flinke zandstraling heeft gehad, maarja onze hygiene standaard hebben we inmiddels al aardig bijgesteld. Een aantal locale bussen, zorgde voor een soepele rit terug richting het oosten.
In Thansen een dagje het dorp en de uitkijkheuvel bekeken (voor de Himalaya was het te bewolkt) en een dag gelopen naar een paleis. Ook wel bijzonder omdat je 5 uur heen en 4 uur terug moest lopen om er te komen, dit gold dus ook voor de goeveneur die er 20 jaar geleden nog woonde. Het ligt dan wel lekker in alle rust tussen groene heuvels naast de rivier met een prachtig golfplaten dak..
De volgende dag naar Lumibini waar Lord Buddha ter wereld is gekomen. Op zich een mooie historische plek met ruines van 300 voor Christus maar omdat elk land met boedisten wil bijdragen is er een soort Disneyland van tempels aan het ontstaan. Alle Aziatische landen en sommige westerse landen doen een wedstrijdje wie de mooiste en grootste tempel kan bouwen. Als het klaar is staan ruim 40 tempels verspreid over een gigantisch terein. En we hebben al zoveel tempels gezien...gelukkig liep ons visum af;)
Om 5 uur 's ochtends ons wekkertje om naar India te vertrekken en om 6 uur in de bus die ons 20km verderop er uit zette. Van daar een riksja naar de grens 4km verderop. Al lopend met onze rugzak moesten we na alle formaliteiten het stukje niemandsland door om een 3 uur durende bus naar de eerste stad te pakken. In de stad weer een riksja naar een ander busstation en toen een 7 uur durende bus naar Varanasi. Een heilige stad aan de Ganges. Daar weer een riksja die ons naar het hostel bracht. In totaal voor ongeveer 4 euro pp zijn we na bijna 12 uur op de juiste plek, dachten we... Ware het niet dat de riksjadriver ons meteen het verschil tussen Nepal en India liet zien. We wilden namelijk naar de Yogi Lodge die hier een goede naam heeft. Wij hadden gehoord dat ze hier elkaars goede reputatie nog wel eens willen gebruiken en voor wat commissie de toeristen naar een fake Yogi Lodge brengen. Wij zeiden dus het adres en bluften dat we een reservering daar hadden. De riksjadriver knikte en zei yes yes. Aangekomen keken we naar het bord en half naar binnen en het zag er wel goed uit. Nadat we hem betaald hadden en binnen stonden sloeg toch de twijfel toe. Maar we waren vies en moe van het reizen en de kamers waren groot, schoon en goedkoop. Later die avond na een maaltijd op het dakterras bleek dat we toch er ingetrapt waren. De volgende ochtend zijn we nog wel gaan kijken bij de echte Yogi Lodge maar daar was het erg druk, duurder en minder goede kamers dus eind goed al goed.

Ze zeggen dat als je Varanasi aan kan je India aan kan, door alle gekte hier geloven we dat wel. Het is een zee aan mensen, kleuren, kabaal, apen, geuren, koeien en nog meer mensen. Het is een plek waar we ontbijten met een pittig Indiaas ontbijt om tussen de koeien en pissende mensen te lopen naar de stad waar iedereen je aanspreekt en aankijkt. 's Middags zitten we in een ijzeren kooi vers bruin brood met Goudse kaas te eten omdat anders de apen alles van het dakterras graaien, beetje omgekeerde wereld. Ondertussen brainstormen we met onze nieuwe Lonely Planet hoe we in godsnaam alles in de 7 weken kunnen passen. 's Avonds eten we pizza aan de Ganges waar de rook van een brandend lichaam 30 meter verderop over onze bordjes waait. India kom maar op.

29 September 2012 - 10:08

Sonja:

Hee Wanda en Nels,

Wat een mooi verhaal weer, ben benieuwd hoe jullie India gaan ervaren, zo'n groot land in 7 weken is natuurlijk al een uitdaging opzich! Jullie kaartje gister was trouwens een succes, een waardig afscheid van Thijs' studentenleven! !Lief dat jullie daar ook nog aan gedacht hebben tussen alle jungletochten en yogibezoekjes door! Geniet van India en ik zal in Nijmegen skype installeren kunnen we ook eens doordeweeks kletsen
liefsxxx

29 September 2012 - 12:48

Frits En Shirley:

Wat een lef om zo'n tocht te maken door de jungle! We zijn blij dat we jullie humoristische en spannende verhaal kunnen lezen.
Ons lijkt het ook een bijzondere ervaring dat je gekooit moet dineren.
Het was weer genieten om jullie reiservaringen zo gepresenteerd te krijgen!
Maar met elkaar skipen is wel het aller mooist.
Lieverds, heel veel geluk en plezier samen!
Dikke kus van ons

29 September 2012 - 16:47

Lotte:

Wauw, wat een avonturen. Klinkt geweldig interressant allemaal! En een prachtig reisverslag waar wij allen van kunnen smullen. Jullie klinken gelukkig. Heel veel plezier en mooie momenten de laatste weken daar! Zin om straks alle ervaringen uit te wisselen! Dikke kus

29 September 2012 - 22:33

Tante Lin:

Heb weer heerlijk meegeleefd tijdens het lezen en wat een mooie foto's. Geniet met jullie mee. Dikke kuzz tante LIn

30 September 2012 - 13:51

Tim:

Hotties!!!

India klinkt een stuk minder rein,maar wel heeeel uitdagend. Laat die stippen maar een Hollands poepie ruiken. Succes met de laatste Aziatische loodjes. Het klinkt heel tragisch,nog maar 7 weken :) dat jullie vervolgens nog een half jaar in Zuid-Amerika zitten...daar lullen we niet over. Wij vieren vandaag Anna's eerste verjaardag. Donderdag is ze echt 1!

Geniet,lach,knuffel,trouw... En tot schrijfs en vasthouds in Mei. Tering,war een end nog.

X
Tim en gezinnetje