India all over
Blijf op de hoogte en volg Wanda en Niels
04 November 2012 | India, Rishīkesh
Eerst denk je dat China warm en druk is, tot dat je er achter komt dat er in India vier keer zoveel mensen per vierkante kilometer wonen en dat de Hindustaanse goden hebben besloten om het regenseizoen dit jaar over te slaan. Dit terwijl wij nog met een 15 kilo zware backpack vol fleece, jassen en zware bergschoenen lopen die al weken geen daglicht meer hebben gezien. Het wordt tijd dat we onze bagage aanpassen aan het land waar op 2.5% van van de landoppervlakte van de wereld, 18% van de wereldbevolking woont.
Na 40 uur treinen zijn we vrij zuidelijk in Chennai (Madras) aangekomen vanwaar we direct naar het relaxte Mamallapuram zijn gegaan. Een klein backpackers plaatsje met eeuwenoude grotten en tempels. Tot de tsunami die in 2004 door Azie huishield, was Mamallapuram een klein vissersdorpje met rieten huisjes en een enkele lodge met toeristen. Nadat de golf weer gezakt was hebben alle inwoners aangegeven dat hun boten waren weggespoeld en dat ze veel schade hadden terwijl ze er eigenlijk weinig van hadden gemerkt. Sindsdien is het de inwoners voor de wind gegaan. Mooie grote guesthouses en restaurants die uitkijken over de zee in combinatie met de eeuwen oude culturele bouwwerken trekken veel toeristen. De fietsjes die je er kan huren zijn door de overheid verstrekt om de kinderen naar school te krijgen..
De hernieuwde kennismaking met de zee is ons niet slecht bevallen. Veel vis, lekker windje en af en toe een duik in de Bengaalse Golf. Een dag zijn we naar Pondicherry gegaan. Een voormalig Franse stad waar veel gebonjourd wordt en we een stokbroodje met kaas hebben verorberd.
Toen weer verder zuidelijk, tot zo'n beetje het puntje van de driehoek die India heet. Er komen daar drie zeeen bij elkaar en in de buurt hebben we een paar nachten in een prachtig resort-dorpje doorgebracht. Boven op de kliffen staan de huizen uit te kijken over zee en beneden zijn er stranden waar gezwommen, gevollybalt en geyogaat wordt. Kilo's verse snapper en tonijn voor enkele euro's. Vooral de tonijn die dezelfde ochtend gevangen was, was een van de beste maaltijden so far.
Vanuit Varkala zijn we verder de Kerala provincie gaan ontdekken die bekend staat om de backwaters. Hele wegen en stratenpatronen van kanaaltjes, beken, rivieren en meren. Mensen gaan 's ochtends met hun bootje naar het werk en de kinderen worden met de schoolboot opgehaald voor een dag in de schoolbanken. Al het leven gaat via het water. Wij zijn er twee dagen met de roeiboot door heen gegaan om het ontspannen en rustige leven goed te kunnen aanschouwen.
De laatste dag in deze provincie, in het stadje Kochi waar wij Nederlanders nog een tijdje de dienst uit hebben gemaakt en waar Vasco da Gama is overleden hebben wij ook geschiedenis geschreven. Toen we 's avonds wat hadden gegeten op straat en bij de fruitkraam appels wilden halen kwam er een man naar ons toe of we de volgende ochtend tijd hadden. Ze waren een Bollywood film aan het schieten en zochten wat Westerse touristen als figuranten. Ze zouden ons om 7u ophalen de volgende dag en we zouden een ontbijt en wat geld krijgen. Glunderend liepen we naar huis terwijl we ook wel lichte twijfels hadden of we niet genaaid werden. In alle opwinding hadden we ook nog eens de verkeerde naam van het guesthouse doorgegeven van waar een taxi ons zou komen ophalen. Dus toen de volgende dag om half 8 nog niemand was gearriveerd waren we een illusie armer. Om toch te kijken wat het nou was zijn we zelf naar het strand gelopen waar inderdaad een filmploeg bezig was. Wanda stapt naar de hoofdrolspeler om te vragen of dit is waarvoor we benaderd waren als even later een man op ons afkomt die vraagt of wij het koppel zijn die hij moest ophalen vanochend. Bleek toch dat we nog te Westers zijn en dat 7u eigenlijk 8u betekend. En nadat wij verontwaardigd waren vertrokken er inderdaad met de taxi is gewacht op ons. Maar goed geen probleem, we waren nog op tijd en de volgende 4 uur zijn we 5 keer op en neer gelopen langs het strand. Onze eerste schreden op het witte doek en wel direct in de grootste filmindustrie ter wereld.
Nadat we met ons zelfverdiende geld een echte Italiaanse maaltijd hadden genuttigd liepen we 's avonds door de stad naar huis toen twee andere mannen op ons afstapten: "excuse me, are you te guys that played in de movie today? We are shooting another movie, do you have time tomorrow?" Ai we hadden al treinkaartjes voor de volgende bestemming dus tot zover onze filmcarriere. De film heet trouwens; Nee Ko Njaa Cha (I kill you and kill myself).
De volgende besteming waren de ruines van Hampi. Een voormalige hoofdstad van de Hindu beschaving die in de 16e eeuw een half miljoen mensen huisvestigde. Het bloeide door de internationale handel tot dat in 1565 een aantal sultanaten het met de grond gelijk maakten. De restanten zijn gigantisch groot en indrukwekkend. Kilometers lange muren van loodzware rotsstenen en honderden gebouwen en tempels in een rotsachtig heuvellandschap. Bijna buitenaards..
Vanuit de ruines zijn we terug naar Goa gegaan om de laatste dagen aan het strand door te brengen. Waar Hampi een voormalige Hindu hoofdstad was moest Goa de feest-hoofdstad van India zijn. Of het nu kwam doordat het hoogseizoen nog niet begonnen was of omdat wij wat meer gewend zijn weten we niet maar het was er prachtig en rustig. 's Avonds een rum-cola op het strand met wat relaxte muziek kwam het dichst bij een stapavond in Nederland. Als we straks terug zijn moeten we sowieso wel weer langzaam groeien in onze oude uitgaansmodus, al zal Zuid en Midden Amerika wat meer op dat vlak te bieden hebben.
Na twee dagen strand waren voldoende bijgetankt om Mumbai aan te kunnen. De hoofdstad van de bollywood film met z'n 16 miljoen mensen. Deze stad heeft wat ons betreft St Petersburg van de eerste plek op de stedenranglijst gestoten. Het heeft alles, prachtige gebouwen, strand, musea maar ook gigantische sloppewijken en overal bedelaars. Kortom een stad van uitersten zoals India een land van uitersten is en van veel tegenstellingen:
- De rijke moderne man die drinkt, rookt en overal wil laten zien hoeveel geld hij heeft terwijl de traditionele indiase man in een lange jurk die zijn dochter uithuwelijkt, vegetarisch is en in elke tempel zijn geloof bekrachtigd.
- Vrouwen die zwemmen in sari's en sommigen lopen in bourkha's terwijl mannen soms in de blote kont zwemmen en lopen met alleen een doekje om.
- De bevolking is 1 wanneer het om cricket gaat, maar leggen dammen aan zodat de de mensen van de provincie aan de andere kant van de rivier er niet van kunnen profiteren
- In de meeste restaurants mag geen alcohol geschonken worden en de traditionele gezinnen roken, drinken niet en eten geen vlees. Terwijl in de dorpen de mensen zichzelf op een andere planeet bevinden dmv zelfgestookte alcohol.
- Ongeveer 20 bedelaars per dag en complete lepra-dorpen terwijl de rijke mensen leven en zich gedragen als koningen, wat volgens het hindoestaanse geloof te wijten/danken is aan karma. Wie zich in een vorig leven slecht gedragen behoort in een volgend leven tot een lagere kaste.
- Van ashrams waar mensen in complete stilte leven tot steden waar de sterkte van het geluid minstens 1,5 keer de geluidsterkte overscheid dat door de World health organization als "gezond" wordt beschouwd.
Conclusie
India is een land dat de zintuigen niet onberoerd laat en dit op zowel goede als slechte wijze weet te prikkelen. India beweegt je en dit maakt het reizen kleurrijk en intensief. Het ene moment wordt je achterdocht onplezierig aangeboord om vervolgens plaats te maken voor een verrast vertrouwen. Het voelt als een achtbaan waarin we heen en weer geslingerd worden, terwijl we proberen onze ogen open te houden omdat de charme van het land constant aanwezig is.
Na Mumbai zijn we via Jaipur naar Jaisalmer gegaan. Een woestijnstad richting de Pakistaanse grens. Er is een prachtig zandstenen fort in het centrum van de stad maar de belangrijkste reden voor ons bezoek was de kamelensafari. We zijn drie dagen op pad geweest met kamelen en een gids waarbij we de nachten in zandduinen hebben doorgebracht onder de sterrenhemel. Dit was wel weer iets unieks. Voor Niels was het sowieso minstens 15 jaar geleden dat hij onder de blote hemel had geslapen. Overdag gingen we enkele uren rijden door de hete woestijnzon onderbroken door een vers gekookte lunch op een houtvuurtje en 's nachs pakten we de dekens om na wat liederen van de kamelenman de nacht door te brengen tussen de grote zwarte kevers die overal liepen. Na deze drie dagen was het wel weer voldoende kameel. Het rijden is hobbelig en redelijk pijnlijk dus we moeten wel een aantal dagen het achterwerk laten rusten. Een kleine prijs voor een mooie tijd.
Vanuit Jaisalmer hebben we weer een lange trip gemaakt via Delhi naar Dehra Dun. Het laatste stuk was het meest apart. We stonden ergens op een bus te wachten toen een jeep, die al compleet vol zat, besloot om ons nog mee te nemen. Met zn vieren voorin waarbij Niels de versnellingspook tussen de benen had zitten. Gelukkig wist onze chauffeur bij het schakelen elke keer goed te graaien zodat er niet aan de verkeerde pook gezeten werd.
Na een dagje Dehra Dun is Wanda achter gebleven om de komende 10 dagen in volledig stilzwijgen en zonder oogcontact te mediteren. Ze volgt een Vipassana cursus en Niels heeft daar minder zin in. Hij gaat nog enkele dagen in de Himalaya hiken en dan ontmoeten we elkaar na die 10 dagen in Agra om samen de Taj Mahal te bekijken. Wel wennen zo zonder elkaar..
Ohja we zijn er ook achter wat het toppunt van integratie in India is.. Normaal gesproken hebben ze hier indiase hurk-wc's en geen westerse toiletpot. Dus na een aantal weken raak jij en je lichaam er aan gewend. Het toppunt van integratie is klimmen op een westerse wc om dan alsnog op je hurken op de wcbril te zitten om je souvenier achter te laten. True story...
Na 40 uur treinen zijn we vrij zuidelijk in Chennai (Madras) aangekomen vanwaar we direct naar het relaxte Mamallapuram zijn gegaan. Een klein backpackers plaatsje met eeuwenoude grotten en tempels. Tot de tsunami die in 2004 door Azie huishield, was Mamallapuram een klein vissersdorpje met rieten huisjes en een enkele lodge met toeristen. Nadat de golf weer gezakt was hebben alle inwoners aangegeven dat hun boten waren weggespoeld en dat ze veel schade hadden terwijl ze er eigenlijk weinig van hadden gemerkt. Sindsdien is het de inwoners voor de wind gegaan. Mooie grote guesthouses en restaurants die uitkijken over de zee in combinatie met de eeuwen oude culturele bouwwerken trekken veel toeristen. De fietsjes die je er kan huren zijn door de overheid verstrekt om de kinderen naar school te krijgen..
De hernieuwde kennismaking met de zee is ons niet slecht bevallen. Veel vis, lekker windje en af en toe een duik in de Bengaalse Golf. Een dag zijn we naar Pondicherry gegaan. Een voormalig Franse stad waar veel gebonjourd wordt en we een stokbroodje met kaas hebben verorberd.
Toen weer verder zuidelijk, tot zo'n beetje het puntje van de driehoek die India heet. Er komen daar drie zeeen bij elkaar en in de buurt hebben we een paar nachten in een prachtig resort-dorpje doorgebracht. Boven op de kliffen staan de huizen uit te kijken over zee en beneden zijn er stranden waar gezwommen, gevollybalt en geyogaat wordt. Kilo's verse snapper en tonijn voor enkele euro's. Vooral de tonijn die dezelfde ochtend gevangen was, was een van de beste maaltijden so far.
Vanuit Varkala zijn we verder de Kerala provincie gaan ontdekken die bekend staat om de backwaters. Hele wegen en stratenpatronen van kanaaltjes, beken, rivieren en meren. Mensen gaan 's ochtends met hun bootje naar het werk en de kinderen worden met de schoolboot opgehaald voor een dag in de schoolbanken. Al het leven gaat via het water. Wij zijn er twee dagen met de roeiboot door heen gegaan om het ontspannen en rustige leven goed te kunnen aanschouwen.
De laatste dag in deze provincie, in het stadje Kochi waar wij Nederlanders nog een tijdje de dienst uit hebben gemaakt en waar Vasco da Gama is overleden hebben wij ook geschiedenis geschreven. Toen we 's avonds wat hadden gegeten op straat en bij de fruitkraam appels wilden halen kwam er een man naar ons toe of we de volgende ochtend tijd hadden. Ze waren een Bollywood film aan het schieten en zochten wat Westerse touristen als figuranten. Ze zouden ons om 7u ophalen de volgende dag en we zouden een ontbijt en wat geld krijgen. Glunderend liepen we naar huis terwijl we ook wel lichte twijfels hadden of we niet genaaid werden. In alle opwinding hadden we ook nog eens de verkeerde naam van het guesthouse doorgegeven van waar een taxi ons zou komen ophalen. Dus toen de volgende dag om half 8 nog niemand was gearriveerd waren we een illusie armer. Om toch te kijken wat het nou was zijn we zelf naar het strand gelopen waar inderdaad een filmploeg bezig was. Wanda stapt naar de hoofdrolspeler om te vragen of dit is waarvoor we benaderd waren als even later een man op ons afkomt die vraagt of wij het koppel zijn die hij moest ophalen vanochend. Bleek toch dat we nog te Westers zijn en dat 7u eigenlijk 8u betekend. En nadat wij verontwaardigd waren vertrokken er inderdaad met de taxi is gewacht op ons. Maar goed geen probleem, we waren nog op tijd en de volgende 4 uur zijn we 5 keer op en neer gelopen langs het strand. Onze eerste schreden op het witte doek en wel direct in de grootste filmindustrie ter wereld.
Nadat we met ons zelfverdiende geld een echte Italiaanse maaltijd hadden genuttigd liepen we 's avonds door de stad naar huis toen twee andere mannen op ons afstapten: "excuse me, are you te guys that played in de movie today? We are shooting another movie, do you have time tomorrow?" Ai we hadden al treinkaartjes voor de volgende bestemming dus tot zover onze filmcarriere. De film heet trouwens; Nee Ko Njaa Cha (I kill you and kill myself).
De volgende besteming waren de ruines van Hampi. Een voormalige hoofdstad van de Hindu beschaving die in de 16e eeuw een half miljoen mensen huisvestigde. Het bloeide door de internationale handel tot dat in 1565 een aantal sultanaten het met de grond gelijk maakten. De restanten zijn gigantisch groot en indrukwekkend. Kilometers lange muren van loodzware rotsstenen en honderden gebouwen en tempels in een rotsachtig heuvellandschap. Bijna buitenaards..
Vanuit de ruines zijn we terug naar Goa gegaan om de laatste dagen aan het strand door te brengen. Waar Hampi een voormalige Hindu hoofdstad was moest Goa de feest-hoofdstad van India zijn. Of het nu kwam doordat het hoogseizoen nog niet begonnen was of omdat wij wat meer gewend zijn weten we niet maar het was er prachtig en rustig. 's Avonds een rum-cola op het strand met wat relaxte muziek kwam het dichst bij een stapavond in Nederland. Als we straks terug zijn moeten we sowieso wel weer langzaam groeien in onze oude uitgaansmodus, al zal Zuid en Midden Amerika wat meer op dat vlak te bieden hebben.
Na twee dagen strand waren voldoende bijgetankt om Mumbai aan te kunnen. De hoofdstad van de bollywood film met z'n 16 miljoen mensen. Deze stad heeft wat ons betreft St Petersburg van de eerste plek op de stedenranglijst gestoten. Het heeft alles, prachtige gebouwen, strand, musea maar ook gigantische sloppewijken en overal bedelaars. Kortom een stad van uitersten zoals India een land van uitersten is en van veel tegenstellingen:
- De rijke moderne man die drinkt, rookt en overal wil laten zien hoeveel geld hij heeft terwijl de traditionele indiase man in een lange jurk die zijn dochter uithuwelijkt, vegetarisch is en in elke tempel zijn geloof bekrachtigd.
- Vrouwen die zwemmen in sari's en sommigen lopen in bourkha's terwijl mannen soms in de blote kont zwemmen en lopen met alleen een doekje om.
- De bevolking is 1 wanneer het om cricket gaat, maar leggen dammen aan zodat de de mensen van de provincie aan de andere kant van de rivier er niet van kunnen profiteren
- In de meeste restaurants mag geen alcohol geschonken worden en de traditionele gezinnen roken, drinken niet en eten geen vlees. Terwijl in de dorpen de mensen zichzelf op een andere planeet bevinden dmv zelfgestookte alcohol.
- Ongeveer 20 bedelaars per dag en complete lepra-dorpen terwijl de rijke mensen leven en zich gedragen als koningen, wat volgens het hindoestaanse geloof te wijten/danken is aan karma. Wie zich in een vorig leven slecht gedragen behoort in een volgend leven tot een lagere kaste.
- Van ashrams waar mensen in complete stilte leven tot steden waar de sterkte van het geluid minstens 1,5 keer de geluidsterkte overscheid dat door de World health organization als "gezond" wordt beschouwd.
Conclusie
India is een land dat de zintuigen niet onberoerd laat en dit op zowel goede als slechte wijze weet te prikkelen. India beweegt je en dit maakt het reizen kleurrijk en intensief. Het ene moment wordt je achterdocht onplezierig aangeboord om vervolgens plaats te maken voor een verrast vertrouwen. Het voelt als een achtbaan waarin we heen en weer geslingerd worden, terwijl we proberen onze ogen open te houden omdat de charme van het land constant aanwezig is.
Na Mumbai zijn we via Jaipur naar Jaisalmer gegaan. Een woestijnstad richting de Pakistaanse grens. Er is een prachtig zandstenen fort in het centrum van de stad maar de belangrijkste reden voor ons bezoek was de kamelensafari. We zijn drie dagen op pad geweest met kamelen en een gids waarbij we de nachten in zandduinen hebben doorgebracht onder de sterrenhemel. Dit was wel weer iets unieks. Voor Niels was het sowieso minstens 15 jaar geleden dat hij onder de blote hemel had geslapen. Overdag gingen we enkele uren rijden door de hete woestijnzon onderbroken door een vers gekookte lunch op een houtvuurtje en 's nachs pakten we de dekens om na wat liederen van de kamelenman de nacht door te brengen tussen de grote zwarte kevers die overal liepen. Na deze drie dagen was het wel weer voldoende kameel. Het rijden is hobbelig en redelijk pijnlijk dus we moeten wel een aantal dagen het achterwerk laten rusten. Een kleine prijs voor een mooie tijd.
Vanuit Jaisalmer hebben we weer een lange trip gemaakt via Delhi naar Dehra Dun. Het laatste stuk was het meest apart. We stonden ergens op een bus te wachten toen een jeep, die al compleet vol zat, besloot om ons nog mee te nemen. Met zn vieren voorin waarbij Niels de versnellingspook tussen de benen had zitten. Gelukkig wist onze chauffeur bij het schakelen elke keer goed te graaien zodat er niet aan de verkeerde pook gezeten werd.
Na een dagje Dehra Dun is Wanda achter gebleven om de komende 10 dagen in volledig stilzwijgen en zonder oogcontact te mediteren. Ze volgt een Vipassana cursus en Niels heeft daar minder zin in. Hij gaat nog enkele dagen in de Himalaya hiken en dan ontmoeten we elkaar na die 10 dagen in Agra om samen de Taj Mahal te bekijken. Wel wennen zo zonder elkaar..
Ohja we zijn er ook achter wat het toppunt van integratie in India is.. Normaal gesproken hebben ze hier indiase hurk-wc's en geen westerse toiletpot. Dus na een aantal weken raak jij en je lichaam er aan gewend. Het toppunt van integratie is klimmen op een westerse wc om dan alsnog op je hurken op de wcbril te zitten om je souvenier achter te laten. True story...
-
04 November 2012 - 11:48
Sonja:
Hee Niels en Wanda( alhoewel ik inschat dat Wanda niet in staat is geweest de laptop naar de Ashram te smokkelen om dit stukje te schrijven ;)). Weer een mooi verhaal! Ik was van de week naar yoga en dacht er ineens aan: Wanda is duizenden kilometers ver maar op dit moment doen we precies hetzelfde (al zat ik diezelfde avond aan een patat met en een cornetto na, dat is net iets anders :P). Ben heel benieuwd naar jullie acteerdebuut, zo'n reis is natuurlijk de uitgelezen kant om je verborgen talenten te ontdekken! En ik hoop wel dat jullie je westerse poepgewoontes weer overnemen als jullie over een half jaartje thuis komen, anders geeft dat ook weer zo'n troep ;)
Geniet van de komende dagen en vooral van het weerzien straks (waar kan dat beter dan in een tempel die ook voor de liefde gebouwd is toch!).
Liefs en tot skypes xxxx Sonja -
04 November 2012 - 12:53
Frits En Shirley:
Hoi Niels en Wanda,
Dat jullie een bijzonder stel zijn wisten we al, maar het is toch leuk als dat ook nog eens op het witte doek bevestigd wordt.
Indrukwekkend wat jullie zoal meemaken. Ondanks dat je weet dat de verschillen zo groot zijn in India, wordt de beleving zeer intens als we jullie verhalen horen en lezen en de foto's op dropbox zien.
Wij zijn ook heel nieuwsgierig naar jullie ervaringen van de 10 dagen zonder elkaar.
Tot gauw!
Dikke knuffel en liefs,
Frits en Shirley -
04 November 2012 - 12:59
Stefan:
Haha geniaal :) Jullie hebben dus in een heuse Bollywood film gespeeld. Jullie eigen zintuigen worden niet alleen geprikkeld... Ook de mijne. Zo levendig weer geschreven. Ik waande me even daar :)
Xx Stefan
-
04 November 2012 - 15:56
Judith:
Wat mooi! echt filmsterren :) wan en niels jullie beleven.iedere keer weer iets. ik kijk echt uit naar jullie verhalen! geniet straks weer van elkaar!! liefs -
04 November 2012 - 16:27
Tante Greet:
Lieve Wanda en Niels wat weer genieten van jullie geweldig mooie verslag!! -
04 November 2012 - 17:21
Ricardo:
Hallo Wanda en Niels
weer sprakeloos
wat een mooie verhalen. bij ons zijn jullie al wereldberoemd maar nu ook al in Bollywood.
maar een stad waar alles in boten op het water gedaan wordt, dat hebben we hier in Nederland ook te weten Giethoorn. OKÉ iets kleiner maar wereldberoemd bij de Nederlanders. :]
Wanda en Niels het is geweldig hoe jullie genieten van alle mogelijkheden desondanks sterkte met de komende dagen
Liefs Ricardo -
04 November 2012 - 19:08
Tim:
Ha kanjers,
Goed verhaal Wanda! Begon me al ongerust te voelen doordat we alweer een tijdje niets van jullie hadden gehoord, maar jullie hebben de tijd zo te lezen uitzonderlijk goed besteed. Bollywood Hall of Fame... Heb altijd geweten dat Wanda dit in haar had, maar Nelis... Maar goed dat je geen tekst had vriend, anders was dat Twents' accent net zo'n hit geworden als de Gangnam-style. Als je hier nog niets van mee hebt gekregen, houden zo... Gewoon nog tot mei rond blijven reizen en negeren, wellicht zijn we er dan van verlost. Wat een gruwel. En nu? Nu zit Wanda celibaat met haar ogen dicht naar niemand te staren en haar innerlijke ik te zoeken, terwijl Nelis in de bergen wereldrecords verstigt nadat hij meerdere malen onzedelijk is betast in een Indiase Jeep??? Moet ik al die kant opkomen om jullie te helpen, kanjers, of nemen jullie het zoals het komt? :) Ik mis jullie, luitjes. En Anna ook. Ik heb haar al zoveel verteld over de wereldreizigers die in mei 2013 terugkomen en dan langskomen om haar een dikke knuffel te geven. We oefenen hard op Nelis, maar Wanda is toch makkelijker... Lijkt meer op mama :) Ze begint te pogen los te lopen, maar het is nog een hele struggle. We hebben al te maken met 5 en een halve tand en flink wat temperament... Desondanks is het echt een schat.
Wanneer is het plan om naar Zuid-Amerika te vertrekken? Ik blijf jullie volgen en kijk uit naar de dag van jullie eerste 2013-stappen op Neerlandsche bodem... Voor jullie hoop ik dat dit nog heel erg lang duurt... Geniet en weet dat wij hier in NL aan jullie denken.
Groet en veel liefs,
Tim en familie -
04 November 2012 - 19:24
Sonja:
hahah Tim, wat denk je, heb Wanda en Niels natuurlijk laten genieten van een link naar gangnamstyle (uiteraard met clip), onder het motto gedeelde smart is halve smart haha :P -
04 November 2012 - 20:48
Tante Lin:
hoi lieve schatten, dat hurken op de wc heet in het maleis jongkoh, Heb zelf ook sterallures gehad door op de deldenerstraat over mn fietsstuur te duiken en de straat met mn gezicht te bevoelen. Zit nu thuis met mn enige hersencel geschud en diverse kneusingen die Lisa onder de bezielende leiding van je moeder goed verzorgd. Gaat helemaal goed komen. Ben benieuwd of de film gedownload kan worden door een zeker familielid ;) Wacht vol spanning op de volgende avonturen. Dikke kuzz tante Lin -
05 November 2012 - 14:37
Lotte:
Hoi toppers, genieten jullie verhalen! Wat een avonturen. Jullie pakken van alles wat mee. De foto's zien er prachtig uit. Ik ben inmiddels de grens van Peru overgestoken, maar ziek gestrand. Hopelijk ben ik gauw weer on the road! Veel plezier met de hereniging in de Taj Mahal! Dikke kus -
05 November 2012 - 19:40
Nadet:
Heerlijk weer een lekker lang verhaal cq reisverslag.
Dit keer geen eerst een bakje koffie zetten en dan er eens goed voor gaan zitten.
Maar onze Sonja heeft het terwijl we aan het koken waren helemaal voorgelezen.
Geweldig al jullie belevenissen.
En nu ben je ingetreden in een klooster als non op retraite.
Ik wist niet dat er bij jullie in de familie personen waren met zulke devote ambitie,s
Frits Shirli?, Sonja, Niek, Thijs en tante Linda zeker niet als ik ze goed inschat.
Maar gelukkig is er nog een die de Familie eer kan redden.
Maar Niels had de ambitie om pater te worden dus ook niet en is er in zijn eentje er van doorgegaan.
Hopelijk hebben jullie elkaar weer veel te vertellen!!!!! of alleen te luisteren als jullie elkaar weer zien.
Nu genoeg gezever hierover.
Verder rest mij nog om te vertellen dat we twee gezellig avonden hebben door gebracht in het huis van Sonja en Thijs i.v.m. hun behaalde mijl palen.
veel groeten Nadet
-
06 November 2012 - 22:29
Rubinho:
Ha lonely ranger en ashram-girl, hoe bevalt het zo even alleen? prachtige verhalen, jullie klinken gelukkig. India lijkt me geweldig, ik wil er alles over horen zodra jullie terug zijn. We spreken elkaar snel, x Ruben -
08 November 2012 - 20:37
Manon M:
Hey filmsterren!!!
Zo maar in een Bollywood film! Straks hebben jullie miljoenen fans! "Can I take picture with you? Love you long time!"
En wat een heerlijk en wonderbaarlijk verhaal weer! Ik ben zo benieuwd hoe Wan het heeft gehad die 10 dagen! Respect... En de foto's zijn ook weer mooi! Top!
Op naar het volgende avontuur en bericht:)
Dikke kus! -
09 November 2012 - 14:50
Emma:
Geweldig verhaal weer, keep up the good work!
Nu maar hopen dat je elkaar naar 10 dagen weer herkent/ wil kennen.
Goeie reis de andere kant op! xx -
11 November 2012 - 14:53
Gerard Snijders:
Hallo Wanda en Niels
Prachtig, net een reisverhaal van Cees Nooteboom.
Mij net iets tè avontuurlijk, maar ja, ik ben dan ook al oud.
Ik heb van Shirley begrepen dat jullie net uit een soort klooster zijn, waar je probeert jezelf te vinden of zoiets.
Ook niets voor mij, want ik ben veel te bang dat het resultaat mij zal tegen vallen.
Vol spanning zal ik wachten op de rest van jullie avonturen en ik hoop dat ze allemaal net zo mooi zijn als wat je tot nu toe hebt beschreven.
Het ga jullie goed!
Gerard Snijders
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
